Family visits when you live abroad
(Dutch version)
In mijn vorige blog schreef ik over het feit dat ik deze ronde als expat in het buitenland geen bezoekers uit Nederland heb ontvangen. En dat de kans hierop niet heel groot is. Net toen ik dacht dat het niet meer ging gebeuren nam de partner van mijn neef contact met mij op dat ze ons in de Nederlandse meivakantie kwamen bezoeken. Inmiddels zijn mijn neef en zijn gezin helaas weer naar huis en kunnen we terugkijken op een ontzettend leuke tijd met elkaar. Er zijn een aantal mooie en gezellige uitstapjes gemaakt. We zijn op plaatsen geweest die England in een nutshell een klein beetje kunnen weergeven. Uiteraard was er nog zoveel meer wat ik ze had willen laten zien, maar dat is in een paar dagen een onmogelijke opgaaf. Iets wat ik na zes jaar in Engeland wonen eigenlijk wel had moeten weten, maar schijnbaar leer ik het nooit. Er is altijd een tijd van komen en een tijd van gaan. Die laatste brak weer veel te snel aan en ik was vergeten dat het vertrek van dierbaren er toch wel behoorlijk inhakt. Ik heb best een flink aantal dagen met een onrustig en down gevoel rondgelopen na hun vertrek. Dat was een emotie die ik was vergeten uit de tijd dat ik de eerste ronde in Engeland woonde. Tegenwoordig ben ik namelijk degene die altijd weer vertrekt, dat is ook emotioneel maar anders omdat ik altijd weer uitkijk naar de mooie natuur en rust die in Engeland op mij wacht. Soms ben ik zelfs een beetje blij om de hectiek in Nederland weer achter mij te laten en thuis in Engeland weer tot mijzelf te komen.
In 2015 verhuisde ik de eerste keer voor drie jaar naar Engeland. In die tijd leefden mijn schoonouders en vader nog. Mijn moeder was in die tijd nog in staat om te kunnen reizen, iets wat ze nu helaas niet meer is. Uiteraard kwamen beide ouders graag bij ons bezoek om te zien hoe we woonden en ook om de kinderen en ons te zien. Vooral mijn ouders hebben genoten van Engeland en bezochten ons een keer per jaar een paar weken. Een aantal van onze familieleden en vrienden zijn langs geweest die eerste ronde. Het was eigenlijk altijd ontzettend gezellig om mensen te kunnen laten zien hoe wij woonden en hoe mooi het in Engeland is. Met het bezoek van mijn neef en zijn gezin werd mij ondanks de gezelligheid wel duidelijk dat het ook voor alle partijen heel vermoeiend is. Je wilt bijkletsen met elkaar, zoveel mogelijk ondernemen en dat is heel intens op een weliswaar positieve manier. Nu waren mijn neef en zijn gezin er maar een paar dagen, maar in het verleden heb ik wel eens mensen een week of meerdere weken op bezoek gehad. Dat bezoek verbleef dan vaak ook nog bij ons in huis. Wat weer betekende dat ik vaak naast leuke uitstapjes maken, ook boodschappen deed, moest koken (terwijl het niet mijn hobby is) en het huis tussen de bedrijven probeerde schoon te houden want ik wilde niet dat mijn gasten in een puinzooi zaten. Vooral dat laatste brak mij echt wel eens op. Natuurlijk waren de meeste mensen in mijn geval genegen te helpen met boodschappen of koken. Maar ik had altijd zoiets het is jou vakantie en dan wil ik dat je gewoon kunt genieten. Tezamen met het leven van mijn man en kinderen dat gewoon doorging in verband met school en werk ging ik ook nog even uitstapjes maken met onze bezoekers. In tegenstelling tot mijn bezoekers had ik namelijk geen vakantie, ook al had ik geen baan. Tegen de tijd dat de bezoekers weggingen viel ik naast een emotioneel gat door het vertrek ook in een soort van oververmoeidheidsmodus.
De dagen nadat het bezoek was vertrokken was ik altijd erg onrustig. Van nature ben ik iemand die niet stil kan zitten maar in deze situatie werd ik overactief. Ik deed werkelijk alles om mij niet teveel met het gemis te hoeven bezighouden. Ik ging het hele huis poetsen, de tuin overhoop halen en vol zetten met nieuwe plantjes bijvoorbeeld. Of ik kwakte mijn camera in de auto en ging in mijn eentje naar een leuke bestemming om foto’s te maken. Ik ben in die tijd er wel achtergekomen dat ik niet geschikt ben voor de horeca of het hotelwezen. Ik wil dat alles tot in de puntjes is verzorgd, van een schone slaapkamer en badkamer tot een gevulde koelkast waarin ik spullen bewaarde die ik overigens niet eens zelf at of dronk. Maar ik wilde niet dat mijn gasten tekort zouden komen. Eerlijk gezegd brak destijds vooral het verblijf van gasten in mijn huis mij heel erg op. Het kost best wat energie om alles op orde te hebben zoals kamers, boodschappen, de was, schoonmaken, uitstapjes maken en chauffeur spelen. Nu had ik er natuurlijk voor kunnen kiezen om op bepaalde uitstapjes niet mee te gaan. Of mijn gasten zelf het eten te laten regelen of het vervoer. Maar zoiets doe je zeker niet als je gasten in huis hebt. Dus deed ik als gastvrouw gewoon mee met het volle programma. Regelmatig heb ik een dilemma gehad of ik nog wel mensen in mijn huis moest ontvangen. Want naast de emotionele kant van hun vertrek deed ik mijzelf compleet uitputten. Vaak stortte ik na een bezoek een paar dagen later in van vermoeidheid en overprikkeling.
Uiteindelijk heb ik een streep getrokken in verblijven in ons toenmalige huis in Engeland. Dat mensen op bezoek kwamen was hartstikke fijn en leuk. Maar ik heb echt als de visite er is wat tijd nodig om in de avond tot mijzelf te komen. Na het eten wil ik gewoon even bankhangen met mijn verstand op nul en lekker vroeg naar bed. Op het laatst ben ik eerlijk geweest en heb ik uitgelegd dat het voor alle partijen het beste is om een eigen plek te hebben. Zelfs dan blijft het overigens voor alle partijen een vermoeiende belevenis. Maar wel met de mogelijkheid om allebei in je eigen cocon ‘s avonds en ‘s morgens je dingetje te doen voordat je gezamenlijk aan een dag begint. Ik kan het echt iedere expat aanraden om een aparte accommodatie te regelen voor je gasten. Dit gezegd hebbende realiseer ik mij wel dat niet iedereen er zo over denkt. Misschien vinden sommige expats het heerlijk om zich zolang en zoveel mogelijk te omringen met hun vrienden. Dat kan natuurlijk ook, al vereist het als je bent zoals ik veel energie. Ik heb gemerkt, wanneer je het eerlijk uitlegt dat je echt een moment even tijd nodig hebt voor jezelf en je gezin kun je over het algemeen op begrip rekenen van de anderen. Veel mensen vinden het overigens ook niet prettig om in andermans huis als gast te verblijven en willen vaak ook een eigen plek. Altijd is er een enkeling die het niet snapt, dat is dan jammer voor hen. Laat je niet verleiden om over je grens heen te gaan, ook niet als je wel een mooi en groot huis met mogelijkheden hebt. Als je wel over een groot huis beschikt of het gewoon gezellig vindt om mensen om je heen te hebben is dat natuurlijk ook goed. Maar dan loop je waarschijnlijk ook niet tegen deze uitdaging aan van constant mensen om je heen op of in ieder geval minder. Deze ronde heb ik naast weinig animo voor bezoekers ook geen geschikt huis. Ons huis is net groot genoeg voor ons gezin. Als ik een week of meer gasten zou hebben in mijn kleine huis zitten we zo een beetje bij elkaar op schoot en constant in elkaars vaarwater. Zeker als er meer dan twee mensen op bezoek komen. Voor de praktische uitdaging van bezoek als je in het buitenland woont is altijd wel een oplossing, alleen dat afscheid nemen en missen van je bezoekers als ze weggaan blijft een ding waar ik geen oplossing voor heb anders dan mijzelf bezighouden.
Family visits when you live abroad
(English version)
In my latest blog I wrote about the fact that this second round in England, I did not receive any visitors from home and that chances are very little that this will happen. Just when I thought it might never happen, the partner of my cousin called me to tell me that they were planning to visit us in the Dutch May half term. Unfortunately, their visit is already over but we can look back at a wonderful family time together. We visited pretty villages and I tried to do my very best to show my family England in a nutshell. Of course, there was so much more that I wanted to show them, but in the few days we had this was impossible. Something I ought to know after almost six years of living in England. Bad habits die hard. In Dutch we have a saying that there is a time to welcome loved ones and that there is always a time to say goodbye to them. The time to say goodbye to my family was to soon. The days after they left I felt restless and a bit sad. That was an emotion I have forgotten about from my first time living in England. Nowadays I am always the one that goes away and this time it was the other way around. A daunting experience, I can tell. Leaving instead of being “left” is absolutely a different feeling. Of course, is leaving the Netherlands emotional but I am always look forward traveling back to England. I often notice a feeling of relief to leave the Netherlands behind and being back home in England to have some time to find myself back.
In 2015 we were moving for the first time to England. At that time my parents in law and father were still living. My mother was in this time still able to travel, something she is not capable to anymore due to health problems. Both parents loved to visit us, to see how we were living and to spend quality time with the children. Especially my parents loved England and visited us every year for a few weeks. A few family members and friends visited us too. It was always fantastic to show people this stunning country. With the visit of my cousin and his family, I noticed one thing in particular, a visit filled with trips is very exhausting for both parties. There is so much to see and to do. There is also so much catching up to do and such little time. It was intense, despite of the fact that the visit was a very uplifting and positive one. My cousin and his family where only here for a few days, but in the past I had sometimes guests over for a few weeks. Often, they stayed at our previous house as it was very spacious. For me it meant that I had to do grocery shopping, clean the house, make the beds, do the cooking (which is not a hobby of mine) and trying to keep up with it. In the meantime, I was also planning day trips for my guests. Often this was very tyring and sometimes stressful for me. My guests were always more than happy to help with everything. But I am my worst enemy when it comes to guests, I want them to have the ultimate holiday feeling, as it is their well-deserved holiday. The only thing I want for them is to sit back and relax. Daily life for my husband, the children and I went on too. It was not a holiday for us as it was for our guests. By the time our guests where leaving I felt emotionally and sometimes physically a wreck for a few days.
The days after the guests had left us, I was always restless. I am not someone who can sit and do nothing. I am always busy and in the middle of something, that is why I am never bored. The only way of dealing with leaving guests was for me being overactive. So, I cleansed the house, did some gardening, or even redecorated the house. On some occasions I grabbed my camera and drove as far as possible from home to a nice destination to take pictures. I have found out that I am not cut out to work in the hospitality business, as I am too involved emotionally. Besides that, I am a control freak who wants bedrooms that are meticulously clean and spotless. I want a fridge that is filled with every drink and food that my guests like, even when I don’t eat it. The only thing that I wanted was that my guests are pampered. It always ended with me having multiple little nervous breakdowns and that took a lot of energy. When I was entertaining guests I had various roles like chauffeur, tour guide, cleaner, cook and host. Of course, I could have said I am not coming with my guests on a trip. But that is not how it works for me personally. I thought it was important that I took my roles serious and participated in my guests their program. Often, I had a dilemma about the fact if it was a good idea to invite guests over for a holiday. Next to the emotional side of my guests leaving, there was always me exhausting myself and taking too little time to rest. After a visit I was often very overwhelmed and had to adjust to peace and quiet for a few days.
I had to draw a line in the end when it came to guests in our previous big house. Having guests over was lovely and fantastic. But I needed some personal space after a day of entertaining and hosting guests. I really need down time. Especially after dinner I want to sit on the couch with coffee and do nothing more than stargazing or reading a book. After an intense day out, I also would like to go to bed early and have a good night of sleep. I often noticed the same with my guests. That was when I decided to tell guests if they wanted to visit me for a longer period then a few days, they should do this at a different accommodation rather than staying with me. After dinner everybody can return to their safe cocoon and have some quality time on their own. Go to bed whenever they like and get up when it suits them. The benefit is that both parties will maintain a healthy relationship, at least in our Western culture where we are more individuals than members of a group. I can really recommend to every expat to book an accommodation instead of having guests over in your house during the entire stay of your guests. Having said there are many people who won’t agree with me on this. Or who love to have people around. But if you are a bit like me, needing some time for yourself, this is worth the consideration. If you are clear and honest about your feelings, people will understand. I also noticed that when I am invited to stay at someone else’s house, I did not like it at all because it never felt like a home away from home to me. Even if the hosts did their very best to entertain me, it simply did not work for me. Nevertheless, how hospitable you are, your house is not “home” for them either. Even if you try to do your very best to put them at ease. This might have something to do with my Dutch background. Many of us Dutch people are not keen on staying too long at somebody else’s place and prefer to have their own place near their friends or family when visiting abroad. This also might by different in another culture. This blog is written from my personal perspective and cultural background. But if you do feel the same it is worth to arrange a place for family and friends to stay instead of your place. Remember there is nothing wrong or right in this and when you feel otherwise, do whatever suits you and enjoy your guests stay to the max. This second time around in England I don’t have a big house like I had before. My house is modest and just good enough for our family of four. Having guests over is too much in our tiny house as it becomes crowed very easily. For the more practical challenges when you live abroad, like accommodation for example is always a solution. Saying goodbye to your guests every time and leaving you with a heartache, doesn’t come with a solution than keeping myself busy with insignificant things till I am okay again.