Avebury and the stone circle
(Dutch version)
Vorig jaar heb ik een blog geschreven over the Roll Right Stones bij Chipping Norton en the Devils Quoits in Oxfordshire. Hierbij heb ik aangegeven dat ik nog een keer terug zou komen op het fenomeen steencirkel en Engeland. In totaal zijn er 1300 steencirkels te vinden in het land, waarvan Avebury de grootste ter wereld is. Graag wil ik jullie meenemen op een virtueel geschiedenis uitstapje naar Avebury. Een zeer bijzondere en magische plek in de county Wiltshire om de hoek bij het pittoreske marktstadje Marlborough.
Het dorpje Avebury, waar de steencirkel ofwel henge (2600 voor Chr) dwars doorheen loopt, bevindt zich in het midden van een van de grootste bewaard gebleven monumenten uit het Neoliticum en de Bronstijd. Op steenworp afstand van het dorpje bevindt zich de grootste prehistorische “gracht” uit Europa, namelijk Sillbury Hill (2400 voor Chr). De grootste grafheuvel van Engeland, West Kenneth is hier ook te vinden. Deze grafheuvel is de enige grafheuvel in de regio waar de grafkamers dagelijks bezocht kunnen worden. De grafheuvel is overigens de oudste (3700-3600 voor Chr) van de monumenten die te vinden zijn rondom Avebury. Het was pas in de Romeinse tijd (43-410 na Chr) dat het dorpje Avebury zich als een groot dorp/kleine stad begon te ontwikkelen. Terwijl de monumenten er al waren ver voordat het dorpje er was. Waarschijnlijk had dit te maken met de gunstige ligging aan de weg van Londen naar Bath. Omdat het dorpje aan de voet van Sillbury Hill werd gevestigd had de vestiging van de nederzetting ook iets te maken met de religieuze kant van de plek. Rond 1000 was ten westen van de steencirkel het dorp Avebury uitgegroeid tot een groot dorp met een kerk. In de middeleeuwen deed het dorp nog meer uitbreiden en dit keer in alle richtingen. Er werd een kleine priorij gevestigd waar nu Avebury Manor staat. Rond de 18e eeuw eeuw werd Avebury echt op de kaart gezet door de grote opgravingen en vondsten over hoe de monumenten die het dorp omringen waren gebouwd. Deze eerste grote opgravingen werden geleid door H.G.O Kendall 1922 en in 1923. Deze trokken de aandacht van Alexander Keiller.
Tezamen met zijn vrouw Veronica, schoonzus Dorothy Liddell en een klein team aan mensen trok hij naar Avebury. Alexander Keiller groef een groot deel van een 5500 jaar oude nederzetting op. Het was de eerste opgraving op grote schaal van dit type, wat bekend werd als Windmill Hill. In de geulen rondom Windmill Hill (wat overigens totaal niet op een heuvel lijkt vanaf de zuidzijde gezien) Alexander en zijn team vonden overblijfselen van 1300 potten van klei en 95.000 stukken vuursteen, waaronder gereedschap en vuilnis dat was gebruikt om deze vuurstenen te maken. Daarnaast vonden ze duizenden botten van dieren en kleine hoeveelheden van kalksteen en bewerkt steen. Opgravingen uit 1957, 1958 en 1988 voegde nog meer informatie toe aan wat al bekend was over Windmill Hill. Het is nu duidelijk dat het een gebied was dat een deel van het jaar bewoond werd in het Neolethicum. Dit heeft zo een driehonderd jaar geduurd. Een andere interessante bezienswaardigheid is de West Kennet grafheuvel. Deze werd tijdens een van de opgravingen blootgelegd. West Kennet is een grafheuvel met grafkamers en is de enige grafheuvel in de regio die bezocht kan worden.
Al deze oude monumenten roepen veel vragen op bij mensen. Zoals waarom Avebury was gebouwd en waarvoor een steencirkel diende? Het zijn vragen die lastig en zelfs bijna onmogelijk te beantwoorden zijn. Een van de antwoorden zou kunnen zijn dat Avebury een plek voor festiviteiten was om belangrijke momenten in het leven van de mens te markeren zoals geboorte en overlijden. Of om contact te maken met de voorvaderen. Het kan ook hebben gediend voor bovennatuurlijke krachten en voor voorspoed zodat mensen het gebeurtenissen in het leven in “eigen hand” konden houden. Het kan ook nog zijn dat Avebury diende als een gevaarlijke plek, waar bepaalde sterke machten buiten de levens van mensen diende te worden gehouden. Het kan ook nog een combinatie van allemaal zijn geweest, de wetenschap is hier niet eenduidig over. Waar wel iedereen eenduidig over kan zijn is de steencirkel waar het dorp Avebury om heen is gebouwd. Er is een grote buitencirkel die ooit honderd staande stenen had. In de binnenste cirkel stonden ongeveer dertig staande stenen. In het zuiden van de cirkel waren rechthoekige en driehoekige stenen sets te vinden. Het enige wat nog over is van deze twee sets is een sarsen steen die de obelisk wordt genoemd. Tot slot was er nog een ring steen, deze werd buiten de steencirkel geplaatst op een plek aan de zuidkant van de cirkel waar de entree tot de cirkel was. Wat ook bekend is dat rond de tijd van de Battle of Hastings in 1066 (na Chr) de meeste stenen aan de buitenkant van de cirkel allemaal nog aanwezig waren. Tegen 1908 toen de eerste opgravingen begonnen waren er nog maar 15 staande stenen van de honderd over. In de 842 tussen de Battle of Hastings en de opgravingen in 1908 waren veel van deze stenen in de middeleeuwen begraven. In de latere middeleeuwen werden ze vooral gebruikt voor lokale bouwprojecten. Over de naam van de stenen Sarsen, is veel discussie geweest. Sommigen zeggen dat de naam komt van ” Saracen” een naam die in het verleden werd gebruikt om iets of iemand uit het buitenland aan te duiden. Een andere naam die die aan stenen wordt gegeven komt uit het Oude Engels, Sar tan. Dat betekent ” troublesome stone” ofwel lastige steen. Tot slot is er nog de benaming “grey weathers” voor de stenen. Dit is de naam die vooral de locals aan de stenen geven. Wethers is een ander woord voor schapen. Omdat de stenen in de verte net op slapende schapen lijken. Al blijft ook dit, net als de betekenis van alle monumenten inclusief de steencirkel, altijd koffiedik kijken. Er is immers zoveel wat de wetenschap nog niet weet over dit bijzondere fenomeen. Hierdoor is er een groot stuk mysterie rondom Avebury bewaard gebleven en trekt het jaarlijks vele toeristen aan die een klein stukje van die mystiek hopen te ervaren, simpelweg omdat deze plek tot de verbeelding blijft spreken.












Avebury and the stone circle
(English version)
Last year I have written two blogs about the Roll Right Stones at Chipping Norton and the Devils Quoits in Oxfordshire. In these blogs I promised to get back to the phenomenon of the Stone Circle (henge) in England. In total there are 1300 stone circles in England and Avebury is the biggest of them. In this blog I would like to take you on a virtual tour in the history of Avebury and its ancient stone circle and monuments. Avebury is a special and magical place in the county of Wiltshire and near to the picturesque market town Marlborough.
The village of Avebury is built around the stone circle (2600 BC). Next to the stone circle are many important ancient monuments from the Neolithic and Bronze age. To start with a monument near the village Sillbury Hill (2400 BC). This is the biggest prehistoric moat in England. Not that far from this monument you can find the biggest burial mound in England and Europe called the West Kenneth. This burial mound is the only one in England where the chambers can be visited daily. The burial mound is the eldest of the monuments that you can find in Avebury area (3700-3600 BC). It was only during the Roman times that Avebury started to develop as a village (43-410 AC). While the monuments where there already for a very long time. This had probably to do with its location along the road from London to Bath. Obviously settling a village at this place had also something to do with religion. As the first parts of the village were founded next to Sillbury Hill. Around the year 1000 from the west side of the stone circle the village developed to a big one with a church. In medieval times there was a small priory founded in the village, where nowadays Avebury Manor can be found. Around the 18th century Avebury became very famous for the biggest excavation and prehistoric foundings. The first excavations were led by H.G.O Kendall in 1922 and 1923. In the end this got the attention from Alexander Keiller.
Together with his wife Veronica, sisiter-in-law Dorothy Liddel and a small team of people Alexander went to Avebury. With his team he dug the majority of a 5500 year old settlement up. This was the first excavation on a very large scale which got famous by the name Windmill Hill. In the moats around Windmill Hill (wat not looks like a hill at all looking at it from the south side) Alexander and his team found remains of 1300 pots of clay, flint, tools and garbage that was used to make flint. Next to these foundings the team also discovered thousands of bones from animals and small amounts of limestone. Excavations from 1957, 1958 and 1988 added more information to the foundings of Alexander Keiller and his team. It became clear that this area was inhibited a part of the year in the Neolithic. That lasted for over three hundred years. Another interesting discovery was that West Kennet was indeed a burial mound and the only that can be visited in the area.
Many people have questions about all these monuments.’ For example, why was Avebury built? Where was the stone circle for?’ Even with the knowledge science has today, these questions are difficult to answer. One of the answers could be that Avebury was a place for important festivities that marked important happenings in people’s lives like birth and death. Or to contact their ancestors. It could also be a place where people thought it had supernatural powers. To keep these supernatural powers satisfied, people might bring offers. It also could be dangerous place where strong forces were tried to keep out of people’s lives with rituals. It might be a combination of all these options. Science did never find answers that could cover one or more options only. The only we can’t debate is the presence of the stone circle in the middle of the village. There is one big outer ring, that once had 100 standing stones. In the inner circle there were 30 more standing stones. At the south entrance of the circle there were rectangular and triangular stones placed. The only stones that are left from this set is two sets of Sarsen stones called the obelisk. There was also a ring stone. This stone was placed outside the circle on the south side where the entrance once was. It is also known that at the time of the Battle of Hastings in 1066 AC most of the outer side of the stone circle was intact. In the 842 years that followed until the first excavations in 1908 many of the stones were buried. In late medieval times the stones were also used for local building projects. When you walk along the stone circle in Avebury you will also notice some lying stones in the meadow. About the deriving of the name of the stones “Sarsen” there was a lot a debating in the past. Some say that it derives from the name “Saracen” a name that in the past was used as to refer to someone or something foreign. Another name comes from the Old English, “Sar tan” that means “troublesome”. There is also the name “Grey Weathers”. This is the name the locals are calling the stones. Weathers is another word for sheep. From a distance the stones look like sheep in the meadow. A very plausible word for the stones, I think. Although it never came to an agreement about a referral of the stones. Science is still looking for clues and there is still so much to uncover about this magical place. Because of its magical features Avebury attracts on an annual basis many tourists who hope to find a little bit of mystic. After all this stone circle appeals to the imagination.














