(Dutch version)
Op het moment dat een expat een baan krijgt in het buitenland is het ook voor de partner zaak om na te denken over de gevolgen die het heeft voor het eigen leven. In de meeste gevallen heeft ook de partner van de expat een baan in eigen land met soms mooie doorgroeimogelijkheden of een baan die erg bevalt. In deze gevallen is het essentieel om te overwegen of je als partner al dan niet meegaat naar het buitenland. Zeker als er geen mogelijkheden zijn voor een tijdelijke baan of overplaatsing naar het betreffende land. Ik ken mensen waarvan de partner van de expat zelf ook een carrière had en die ervoor hebben gekozen om in het eigen land te blijven. Sommige loopbanen lenen zich nou eenmaal niet voor een onderbreking van een jaar of meerdere jaren. Ik kan mij zo in denken als dit wel het geval is, dat er best een moeilijke beslissing moet worden gemaakt. Een relatie op afstand is immers niet ideaal, hoelang of kort de plaatsing ook mag duren. De stellen die ik ken en voor drie jaar een lange afstandsrelatie hadden zijn overigens nog allemaal bij elkaar. Zij hebben allen vakanties en weekenden benut en van de plaatsing als het even kon een vakantie of weekendtrip gemaakt. Daarnaast hebben alle partners hun loopbaan behouden en hebben de partners die thuisgebleven zijn, hebben hun loopbaan naar een hoger plan kunnen tillen. Dit gezegd hebbende, snap ik ook goed dat niet iedere relatie geschikt is voor lange afstanden en dit een relatie zelfs kan schaden. Bij zo een grote beslissing is het goed om de voors en tegens zorgvuldig af te wegen.
De eerste keer dat ik naar Engeland verhuisde was mijn plan om te gaan werken. Ik was op dat moment al een tijdje werkeloos en wilde graag weer gaan werken, weer iets beteken voor de maatschappij. Ik heb mij destijds gefocust op werk te vinden in Engeland. Ik moet wel bekennen dat ik pas actief met het zoeken naar werk in Engeland ben begonnen toen ik er al woonde. Het is best wel belangrijk om te overdenken of je wel gelijk na je internationale verhuizing aan het werk wilt. Uit ervaring weet ik dat een internationale verhuizing er op emotioneel en praktisch vlak best inhakt, ook al sta je honderd procent achter de keuze. Er zijn mensen die hun hand niet omdraaien voor een internationale verhuizing en solliciteren. In mijn ogen zijn dat echt supermensen, want verhuizen en solliciteren, zeker internationaal, levert toch best wat stress op. Helaas werkt dat voor mij niet en heb ik wat tijd nodig om eerst even rustig te settelen. Maar dat is voor ieder een persoonlijke keus. Ook ontdekte ik dat het handig is om een vast woonadres te hebben in Engeland. Anders had ik geen bankrekening kunnen openen en ook geen National Insurance Number (NI) kunnen aanvragen. Dit NI-nummer is overigens een noodzakelijk nummer om te kunnen werken in Engeland en kan aangevraagd worden bij de JOB Centre Plus. Deze is in iedere grote stad in Engeland te vinden. Meer informatie kun je vinden op: https://www.gov.uk/apply-national-insurance-number
Post Brexit moet je ook in het bezit zijn van een tijdelijke verblijfsvergunning. Deze moet van tevoren worden aangevraagd bij een visum kantoor in je eigen land. Belangrijk is dus dat NI-nummer aanvragen, dit moet ook weer apart gedaan worden. Destijds ging dat NI-nummer aanvragen voor mij heel snel en had ik het binnen twee weken op mijn deurmat liggen. Hoe het nu is na de Brexit weet ik niet.
Na het ontvangen van mijn NI-nummer heb ik eerst een workshop gevolgd om een goede Engelse sollicitatiebrief en CV te schrijven. Dit kon via mijn man zijn werk in Engeland gratis. Nu weet ik dat Job Centers dit ook gratis aanbieden. Ik vond het heel nuttig om te doen en tijdens deze workshop heb ik ontdekt dat een CV toch een beetje anders opgesteld wordt dan in Nederland. Verder heb ik veel gehad aan de tips die we kregen en had ik de mogelijkheid om naar mijn sollicitatiebrieven te laten kijken door een Brit zelf. Het is natuurlijk aan de partner van de expat zelf om dit wel of niet te doen, maar nogmaals wil ik benadrukken dat het wel handig is om wat achtergrondinformatie te hebben over solliciteren in je nieuwe land. Ik ben namelijk tijdens mijn sollicitatie proces, dat liep van 2015 tot 2017, op nogal merkwaardige zaken gestuit. Ik heb een beroep dat in Engeland niet bestaat, iets wat overigens niet heeft meegewerkt in het vinden van werk. Ik moest vaak een in het Engels vertaald document van de universiteit toevoegen bij mijn sollicitatie en nog wisten ze niet wat ze met mijn beroep aan moesten. Heel belangrijk is om uit te zoeken, als je wilt werken in Engeland of je beroep daar ook bestaat. Het onderwijssysteem is in Engeland is heel anders dan bij ons. Als je een beroep hebt dat niet bestaat in Engeland maakt dat het solliciteren erg lastig. Ik heb zelf met name in het sociaal werk en onderwijs gesolliciteerd, daar valt mijn beroep tussen. Wat mij bij iedere sollicitatie verbaasde was dat ik een vragenlijst toegestuurd kreeg met zeer persoonlijke vragen. Bij deze zeer persoonlijke vragen moet je denken aan vragen over mijn huidskleur, mijn culturele afkomst, of ik religieus was of niet en wat mijn seksuele voorkeuren waren. Ik weet niet of deze vragenlijst alleen is als je wilt werken in het onderwijs of het sociale werkveld. Maar deze vragen beantwoorden stuiten mij als nuchtere Hollander met een open mind nogal tegen de borst. Helaas was dit de enige manier om door te gaan met de sollicitatie. Ik heb deze lijst helaas meerdere malen moeten invullen en wist na verloop van tijd wanneer deze lijst werd gevraagd om in te vullen dat de sollicitatie gedoemd was te mislukken. Ook merkte ik destijds dat het lastig was om als buitenlander in Engeland aan het werk te komen. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat dit voor de Brexit was. Ik kende zowel een buitenlandse arts als een gewezen directeur van een Nederlandse basisschool. Beide zeer goed opgeleid en in eigen land had de arts, die notabene uit Duitsland kwam, een flitsende loopbaan met zeer goede aanbevelingen van een universiteitsziekenhuis. Uiteindelijk kreeg deze arts per toeval een baan aangeboden, ver onder niveau van kunnen, maar er moet bij gezegd worden dat deze arts twee jaar heeft gesolliciteerd naar werk! De leraar was directeur van een basisschool in Nederland en had een jarenlange ervaring in het onderwijs. Deze directeur trouwde met een Brit en eindigde als onderwijsassistent omdat de PABO en alle postacademische studies waaronder een studie voor SEN-teacher niet werden erkend in Engeland. Deze leerkracht weigerde hier in Engeland voor drie jaar terug te gaan naar school, om in mijn ogen zeer begrijpelijke redenen. Deze twee bekenden van mij zijn maar een greep uit de pan, van de Nederlandse en buitenlandse mensen die ik hier in Engeland ken die veel moeite hebben gedaan om in Engeland werk te vinden. Zelf is het mij ook niet gelukt om na twee jaar zoeken werk te vinden en heb ik uiteindelijk mijn zoektocht gestaakt.
Tegenwoordig is het wel wat makkelijker om werk te vinden in Engeland. Er is in veel beroepen een groot tekort. Hierbij kun je denken aan beroepen in de gezondheidszorg, het onderwijs, transport en de ICT. Mocht je een opleiding in een van deze sectoren hebben dan is het best mogelijk om werk te vinden. Sommige werkgevers zijn zelfs bereid om te betalen voor je verblijfsvergunning. Terwijl andere werkgevers daar ook weer heel terughoudend mee zijn. Vaak zie je ook dat opleidingsniveaus van Engeland en andere landen, waaronder Nederland, niet op elkaar aansluiten. Nederlanders zijn bijvoorbeeld in verpleging hoger geschoold dan de Britten, dit kan bij een sollicitatie zeker een baan opleveren. Het onderwijs daarentegen is een totaal ander systeem dan in bijvoorbeeld Nederland. Men weet hier in Engeland gewoon niet wat ze aan de kwalificaties van een Nederlandse leerkracht basisonderwijs hebben. Het wordt weer anders als je een opleiding hebt als vakdocent voor het middelbaar of beroeps onderwijs. Vaak zijn scholen wel bereid om met een buitenlandse sollicitant om tafel te gaan. Toch blijft het lastig om werk te vinden en zal je zeker ook tegen vooroordelen aanlopen omdat je een buitenlander bent. Vooroordelen die overigens niet letterlijk uitgesproken worden.
Als het wel lukt om werk te vinden kan men het eerste jaar dat je in Engeland woont geen DBS clearance doen. Deze DBS clearance houdt in dat je gecheckt wordt op antecedenten, iets wat zeker in beroepen in de sociale sector wordt gedaan. Voor meer informatie over de DBS check:https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/1059974/Quick_Guide_to_DBS_Checks.pdf
Het is heel handig voordat je vertrekt uit Nederland om een bewijs van goed gedrag mee te nemen. Dit kun je overigens ook online aanvragen bij je gemeente van herkomst. Wel belangrijk om te onthouden is dat deze maar zes maanden geldig is. Daarna zul je, mits je geen werk gevonden hebt, een nieuwe aan moeten vragen.
Voor meer informatie zie: www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/arbeidsovereenkomst-en-cao/aanvraag-en-antwoord/vog-aanvragen
Ik ben dit keer met een andere insteek met mijn partner mee verhuisd en zie de komende jaren als een cadeautje voor het verwezenlijken van een lang gekoesterde wens. Een luxe die ik iedereen gun, maar die helaas niet voor iedereen mogelijk is. Van de vorige keer heb ik geleerd, mij niet vast te pinnen op zoek naar een geschikte baan in het buitenland. Dat het niet altijd mogelijk is om op een niveau te werken wat je vanuit je thuisland gewend bent. Dat men misschien wel heel andere kwalificaties hanteert voor hetzelfde werk wat je in je eigen land doet. Daarnaast ben je als expat-partner vaak maar tijdelijk in het buitenland en kan dit ook voor werk zoeken een belemmering vormen. Voor mij waren frustrerende situaties in mijn laatste baan de reden dat ik meer ben ga nadenken wat ik verder wilde met mijn werkbaar leven. Uiteindelijk blijkt de plaatsing in Engeland nu voor mij de gelegenheid om het roer om te gooien. Wellicht kan ik met mijn blog andere expat partners inspireren om die leuke studie op te pakken, of voor die hobby of leuke cursus te gaan. Mijn tip voor emigreren als expat-partner is dan ook om goed na te denken over wat je wilt gaan doen als je eenmaal in het buitenland woont. Mocht iets onverhoopt niet lukken, bedenk een plan B of zelfs een plan C. Het geeft je houvast, structuur en bovenal verbazing waartoe je in staat bent. Wees flexibel, blijf positief en wees creatief dat kan wonen in het buitenland ontzettend verdiepen.
You’ll better prepared than not prepared at all
(English version)
The moment that an expat gets a job abroad it is also good for the partner to think about how they would like to spend their time abroad. In case that the partner also has a career with enough room to develop in the job in their own country, it is worth to proper think about the expat proposal of the partner. For once in the case of two partners both having a flourishing career or a job that they do love it can be an option for one to stay behind. Very often expat jobs are on a temporarily base and when someone has a job to their likening or good career prospects it might be an opportunity to stay home. I know from experience that it is not easy to find a job in another country. I do know people that choose to stay behind after their partner was send abroad. Some jobs and careers are not easy to take some time off. In the situation that this is the case, a very difficult decision has to be made. A long distance relationship is in many relations not ideal no matter the length of the expat job of the partner. I know a few couples who have made this decision. All of them had a relationship were one of the partners went abroad and the other partner stayed behind for three years. They all made the most of it, like going on a holiday to their partners adoption country or spending once a month an extended weekend with each other. All the couples are still together after their temporarily long distance relationships. Besides that they all kept their jobs and careers. As a bonus they appreciate each others company more than ever. However it can also go very wrong and a long distance relationship does not always work out that well. It is very wise before making a decision to think and re-think the pro’s and con’s of a long distance relationship. Never rush these decisions.
The first time that I my partner had a proposal for an expat post abroad, I knew that I was coming with him. I had plans to find a job and very willing to mean something for the society. At that time I was really focused in finding a nice job in England. I have to admit that I did not look for jobs on forehand, but I started looking for work when I was already in the country. Maybe it was not a very good strategy. But for me it meant I was settled by the time I was looking for a job. Besides that you really need a proper address before you even can open a bankaccount. I know there are super people who can move and also start with their new job immediately, but that is not for me. I need time to settle down. When you want to work in England you also need a National Insurance number (NI). For this number you need a valid English address if you don’t have a company that can provide for you. This number is important otherwise you can’t have a job in England. To get this number, you have to contact the Job Centre Plus in the nearest town from where you live. For more information take a look at: https://www.gov.uk/apply-national-insurance-number
This NI number is not connected to applying for a visa, as you have to apply for both of them separately, more about that in another blog. I was very lucky when I applied for the NI number that England was still in the EU and I had my number two weeks after the appliance. I am not sure if it is that quick after the Brexit. When you have an experience with applying for an NI post Brexit I would really like to know, how that went.
After receiving my NI-number I started with a course writing an English CV and covered letter. This course was offered by the English department of my husbands company. I think that Job Centers also offer this course for free. For me the course was very useful and I have found out that there are slight differences between applying for a job in my country and in England. They also gave a lot of tips during the course and I had support by writing a proper English covered letter. Even later on when I was applying for a job, there was always a coach that could read my letters and help me to correct mistakes. It is of course up to you as partner of an expat to do a course like this. But I can’t emphasise enough that it is very handy to have some background information about applying for a job in your new country. Next to information I had some very odd experiences during my search for a job from 2015 till 2017, what I am not used to in my country. In my country some of these experiences are considered very personal and rude. I have a profession and degree that are not exist in England. Even including a copy of an in English translated document from the University what my profession is in English terms was not much of a help. I have learned from this experience that it is very important to find out if you have a profession that is familiar in England. The school educational system is completely different than the system in the country I am from. Which makes it difficult for some employers to understand what you are capable of and the level you are in. I have applied for jobs in Social Work and Education, as my profession is right in the middle of both of them, but without succes.
When I was applying for jobs in Education and Social Work there was always a form that I had to fill in and I had to send together with the covered letter and CV. The questions on this form always raised my eyebrows and I always felt very exposed. On the form were questions about my skin colour, my religion, my nationality, if I was gay or not, to me that are very private questions and don’t have point at all. In my country it is not appropriate to ask this questions on forehand to people who apply for a job. It is intrusive and not relevant at all. I once heard someone saying that it was because some employers want a variety of people in their team. But even then, to me it doesn’t feel right to answer this personal questions. Of course I did answers them otherwise I could not apply for the job. I tried once not to send the form with my application and I have got the application returned with the question to fill in the form otherwise I was not able to apply for the job. When you think back that between 2015 and 2017 I applied for jobs filling in this form felt also a bit discriminating, as I am from a foreigner. I was often wondering if I have had an English surname if I had to fill in a form like this too. What not was helping with this thought was the fact that for foreigner people it was in that time very hard to find a job. I had a friend, a German doctor who had a very good career in her own country. She also was a professor at a Medical University and very successful. Even she struggled to get a job in Engeland, she finally managed to get a job that was not even close to what she did in her own country, but hey she got the job. Another acquaintance of mine was a headteacher at a primary school in the Netherlands when she fell in love with an English man. They married and she applied many times for a teaching job in Engeland. As the educational system in the Netherlands and England don’t match, especially the education for teacher, she was not able to find a job as teacher. She ended up as a teaching assistant. I have to admit I have not applied for a job in Engeland post Brexit and I know that currently there are shortages in doctors and lorry drivers. But if you apply for a job in Engeland as foreigner be prepared that your degree will be questioned and that you might have to deal with answering strange questions about your personal life. Keep in mind that most degrees are not matching due to the difference in school systems in your country and in England. An employer might not know what level you are or what your degree is worth, that raises a lot of questions. Just a small tip don’t settle for less like the examples above but try to negotiate and to explain what you have achieved in your own country. Be specific about the levels of your degree and try to find someone from your previous job or education that can support you in your proof. I ended up without having a job because I did not want to settle for less, I was tired explaining my degree all the time and to be honest I was not sure if the profession I had in my country was the right one for me.
As I said before currently it is much easier to find a job in England, even after the Brexit. They need people in ICT, transport and in the medical branche. It is absolutely not entirely impossible to find a job. If you have an education in one of those branches, an employer might hire you and in the best case scenario even pays for the emigration process. The last scenario is of course important for people like students, or people that are in a relationship with an English person and people who would like to live in England. Keep in mind that an employer can be reluctant when an applicant comes with a visa process but there are still employers left who are willing to take on an applicant from abroad inclusive visa process. If you manage to get a job the employer will ask you for a DBS clearance. That is a standard procedure to check if you have antecedents/ criminal record. For more information take a look at: https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/1059974/Quick_Guide_to_DBS_Checks.pdf
When you are in England for less than a year they also will ask you to bring a DBS check and clearance from your own country. You can apply for that at your embassy in your country. This procedure can take a while. You can also take a DBS clearance with you from your own country before you move to England. But be cautious a DBS clearance has an expiry date, in my country does it last for six months. After the clearance expires you have to apply for a new one. After a year of staying in England only an English DBS clearance is enough for an application.
This time I have chosen a different approach. I decided to see this move as a gift and opportunity to chase dreams and make them come true. A luxury that everybody should be able to experience, but unfortunately not is a possibility for everyone. I have learned my lessons from the last time I lived in Engeland not only to focus on finding a job but to enjoy the freedom I have. It is not always possible to work in another country on the same level as you used to do in your own country. Degrees might not match or comprehended by employers due to a different educational system. Beside that as an expat-partner you are only for a certain amount of time abroad. That can also be a difficulty to find a job, because you are only on a temporarily base in the job. For me was my previous job back in my own country a reason to reflect about my future. This reflection helped me how I would like to spend my time in Engeland the next couple of years. For me this time is an opportunity to make a career switch, perhaps going back to school but most of all enjoying the beauty this opportunity brings me. Hopefully I can inspire other expat-partners to start a long planned study, hobby or course. My tip for emigration as an expat-partner is to reflect what you really want when you are living abroad. Don’t panic if plan A does not work out, there is an alphabet full of plans. To reflect about your plans and intentions gives you structure, routine and sometimes amazement what you are capable of. Be flexible, stay positive and be creative, that deepens the experience of moving abroad.